-
Stan wyższej konieczności jest to działanie wyłącznie w celu
uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa, grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, bądź ratowania dobra chronionego prawem, poświęcając dobro o wartości niższej od dobra ratowanego, jeżeli niebezpieczeństwa nie można uniknąć inaczej
(KK - Art. 26,)
-
Sąd może odstąpić od wymierzenia kary w razie przekroczenia granicy obrony koniecznej, gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu
prawda
(KK - Art. 25, § 2)
-
Stan wyższej konieczności to
stan, w którym grozi niebezpieczeństwo jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego
(KK - Art. 26, § 1)
-
W ramach obrony koniecznej działa ten, kto:
odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem
(KK - Art. 25, § 1)
-
W razie przekroczenia granic stanu wyższej konieczości
sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia
(KK - Art. 26, § 3)
-
Obrona konieczna to działanie wyłącznie w celu
odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na jakiekolwiek dobro chronione prawem
(KK - Art. 25, § 1)
-
W ramach obrony koniecznej działa ten, kto odpiera zamach
bezpośredni i bezprawny
(KK - Art. 25, § 1)
-
W ramach obrony koniecznej działa ten, kto odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na
jakiekolwiek dobro chronione prawem
(KK - Art. 25, § 1)
-
Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej
pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu
(KK - Art. 25, § 3)
-
W razie przekroczenia granic stanu wyższej konieczności sąd nie zastosuje nadzwyczajnego złagodzenia kary, ani nie odstąpi od jej wymierzenia jeśli
sprawca poświęcił dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo osobiste
(KK - Art. 26, § 4)
-
Stan wyższej konieczności określa, że nie popełnia przestępstwa ten, kto
ratując dobro chronione prawem poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego
(KK - Art. 26, § 2)